Ο Θανάσης Ασπρούλιας μέσω του blog του στο gazzetta.gr γράφει για την απομάκρυνση του Αργύρη Πεδουλάκη από τον πάγκο του Παναθηναϊκού.
Έστω κι αν στον αθλητισμό οι πιο μεγάλες και ιστορικές στιγμές γράφτηκαν εκείνα τα βράδια που η λογική παρέμεινε ακούρδιστη, σήμερα αυτή η λογική έχασε ακόμα και τη μοναδική μάχη που υπό κανονικές συνθήκες έπρεπε να κερδίζει άνευ αγώνος.
Πέντε αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση της φάσης των 16, κι ενώ τέσσερις ομάδες βρίσκονται σε απόσταση μίας νίκης, διεκδικώντας (οι δύο από αυτές) την πρόκριση στα προημιτελικά, ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να απολύσει τον Αργύρη Πεδουλάκη! Η λογική υφίσταται ένα ισχυρό πλήγμα. Ας υποθέσουμε όμως, ότι αυτή είναι μία απόφαση η οποία δεν λαμβάνεται για πρώτη φορά. Μία κακή ήττα προκάλεσε μία απόλυση… Οκ! Συμβαίνει! Παράλογο μεν, αλλά συμβαίνει! Η λογική συντρίβεται όμως από τη στιγμή που μία από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης, αυτή που έμεινε στην ιστορία διατηρώντας (και στηρίζοντας σε πολύ δύσκολες στιγμές κάποιες φορές) τον άνθρωπο που εξελίχθηκε σε ένα από τους κορυφαίους προπονητές του κόσμου, αποφάσισε, στην πιο κρίσιμη καμπή της φετινής σεζόν, να απολύσει έναν καθόλα επιτυχημένο προπονητή, χωρίς πλάνο, χωρίς να έχει εξασφαλίσει συμφωνία με κάποιον ανάλογου επιπέδου. ‘Η έχοντας συμφωνήσει να παραδώσει την μπαγκέτα στον Φραγκίσκο Αλβέρτη.
Ουσιαστικά το ίδιο είναι. Είτε χωρίς πλάνο, είτε με τον Φράνκι στον πάγκο, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Ο Παναθηναϊκός αποφασίζει να οδεύσει σε ένα δρόμο με αγκάθια, αλλά με σημαντικές ελπίδες για πρόκριση, με έναν άνθρωπο που κοιμήθηκε μάνατζερ και ξύπνησε προπονητής. Με έναν άνθρωπο που ουδέποτε, μα ουδέποτε στις συνεντεύξεις που έδωσε μετά την ιστορική αποχώρησή του, εξέφρασε το ενδιαφέρον να ασχοληθεί με την προπονητική. Με έναν άνθρωπο που δεν είναι καν προπονητής και ούτε επέδειξε κάποιο ζήλο να γίνει. Η λογική, που πρέπει να κυριαρχεί στις μεγάλες ομάδες και ιδιαίτερα στις ζόρικες στιγμές, διαλύθηκε. Οποιο κι αν είναι το σκεπτικό… δεν υπάρχει σκεπτικό. Δεν υπάρχει σκεπτικό που να δικαιολογεί μία τέτοια απόφαση που ακολουθείται από μία τέτοια επιλογή. Ο Παναθηναϊκός σήμερα μίκρυνε. Αν ο Φραγκίσκος Αλβέρτης αποδειχθεί μάγος και εξυγιάνει μία ομάδα που φαινόταν ασθενής (κυριολεκτικά λόγω των τραματισμών και μεταφορικά λόγω των αποτελεσμάτων) μπράβο του. Αλλά ό,τι κι αν συμβεί στο μέλλον το ίδιο θα υποστηρίζω.
Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης θα μπορούσε να γίνει ένας εξαιρετικός μάνατζερ κουβαλώντας τεράστια εμπειρία στην διαχείρση των παικτών, προπονητής όμως δεν είναι και έχω την αίσθηση ότι δεν ήθελε και αν γίνει. Αν τα πράγματα άλλαξαν τόσο σύντομα, δεν μπορώ να το γνωρίζω. Αλήθεια, ποιος θα είναι ο στόχος του Παναθηναϊκού από αύριο; Το πρωτάθλημα; Η Ευρωλίγκα; Το Φάιναλ Φορ; Κάτι άλλο; Καλό θα είναι να ενημερωθεί ο κόσμος για να κρίνει κι ανάλογα το αποτέλεσμα. Αυτή τη φορά η λογική του αθλητισμού συνετρίβη στον παρορμητισμό. Και χωρίς να έχει plan b. Ο Πεδουλάκης δεν ήταν ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο. Είχε μειονεκτήματα, ίσως και πολλά.
